Η Στυμφαλία είναι απο τις σπάνιες για την Ελλάδα, ελώδης λίμνη της ορεινής Κορινθίας και αποτελεί τον νοτιότερο ορεινό υγροβιότοπο των Βαλκανίων. Βρίσκεται σε ένα οροπέδιο σε υψόμετρο 600 μέτρων ανάμεσα στα όρη Κυλλήνη και Ολίγυρτος. Για να φτάσεις στη Στυμφαλία μπορείς να ξεκινήσεις απο τη Νεμέα ή απο το Κιάτο.
Οφείλει το όνομά της στον Αρκάδα ήρωα Στύμφαλο ή Στύμφηλο, πρώτο οικιστή της περιοχής .
Το εμβαδόν της επιφάνειάς της το χειμώνα μπορεί να φτάσει τα 7.700 στρέμματα, ενώ το καλοκαίρι κυμαίνεται στα 3.500 στρέμματα. Μοιάζει περισσότερο με έλος και κατά καιρούς αποξηραίνεται τελείως. Διατηρεί νερό κυρίως τους χειμερινούς μήνες και η έκτασή της φτάνει τα 3,5 τ.χλμ. Το βάθος της Λίμνης στα σημεία οπού καλύπτεται μονίμως από νερό κυμαίνεται από 2 / 2,5 μέτρα την Άνοιξη και μισό (0,5) περίπου μέτρο στις αρχές του Φθινοπώρου. Τα νερά της αποστραγγίζονται από καταβόθρες όπου σύμφωνα με επιστήμονες τα νερά μέσα από τη μία από τις δύο καταβόθρες που υπάρχουν στη λίμνη, βγαίνουν στο Κεφαλάρι του Άργους και ποτίζουν την Αργολική πεδιάδα. Σήμερα ένα μεγάλο τμήμα των υδάτων της χρησιμοποιείται για άρδευση.
Διαθέτει αρκετά σπήλαια και γύρω από τη λίμνη υπάρχουν οργανωμένα μονοπάτια για περπάτημα.
Η αρχαία πόλη της Στυμφαλίας ιδρύθηκε κατά τα αρχαϊκά χρόνια, αλλά μάλλον προϋπήρχε ήδη από την υστερογεωμετρική εποχή. Η Αρχαία Στυμφαλία του 4ου αι. π.Χ. ήταν χτισμένη στη βόρεια πλευρά της λίμνης όπου σήμερα βρίσκονται τα ερείπια της αρχαίας πόλης. Στους Ρωμαϊκούς χρόνους ο αυτοκράτορας Αδριανός κατασκεύασε υδραγωγείο με το οποίο υδροδότησε την Κόρινθο με νερό από την λίμνη. Μεγάλο μέρος της αρχαίας πόλη είναι μισοβυθισμένο στη λίμνη και ξεπροβάλει τμήμα του σταδίου της ύστερης κλασικήςελληνιστικής περιόδου, με τις παλαίστρες, το θέατρο κ.λ.π.
Οι ανασκαφές έφεραν στο φως απομεινάρια από δημόσια κτίρια της αρχαίας Αγοράς, θεμέλια παλαίστρας, στοά, βουλή, θόλο, τάφους, κλεψύδρα μία από τις τρεις στον ελλαδικό χώρο και βάθρα αγαλμάτων. Οι οικίες ήταν χτισμένες στα ανατολικά και βόρεια της ακρόπολης, με εντυπωσιακή ρυμοτομία με φαρδείς δρόμους.
Η λίμνη Στυμφαλία ,συνδέεται με τον έκτο άθλο του Ηρακλή ο οποίος στην περιοχή αντιμετώπισε τις Στυμφαλίδες Όρνιθες. Κατά τη μυθολογία ήταν ανθρωποφάγα πουλιά με χάλκινα ράμφη, νύχια και φτερά και αποτελούσαν απειλή για τους ανθρώπους, τα κοπάδια και τις σοδειές.
Ο Ηρακλής κατάφερε να παρασύρει τις όρνιθες να βγουν από την πυκνή βλάστηση της λίμνης, χάρη στα κρόταλα από χαλκό που του έδωσε η θεά Αθηνά. Στην συνέχεια ο Ηρακλής πετύχαινε τις όρνιθες που αποκαλύπτονταν με τα βέλη του.
Η λίμνη Στυμφαλία κατά την αρχαιότητα όπως και σήμερα ξεραινόταν και επέμενε μόνο ένα μικρό ποτάμι με ελώδες εκτάσεις. Ο άθλος του Ηρακλή σχετίζεται με έργα αποξήρανσης , ώστε να καταστεί ο κάμπος κατάλληλος για καλλιέργεια. Τα «χάλκινα κρόταλα» συμβολίζουν τον ήχο των χάλκινων προϊστορικών εργαλείων κατά την εξόρυξη πετρωμάτων.
Η Στυμφαλία αποτελεί έναν ιδιαίτερο υγροβιότοπο, με σημαντική βιοποικιλότητα, και είναι ενταγμένη στο σύστημα Natura 2000 καθώς θεωρείται φυσικό καταφύγιο σπανίων ειδών ορνιθοπανίδας και σταθμός ανάπαυσης αποδημητικών πτηνών.
Στην λίμνη επιβιώνει το ψάρι Phoxinellus stymfalicious το οποίο είναι ενδημικό της λίμνης και ανήκει στα απειλούμενα είδη. Χαρακτηριστικό του είναι πως έχει την ιδιότητα να επιβιώνει όταν αποξηραίνεται η λίμνη βυθιζόμενο στο παχύ στρώμα λάσπης που δημιουργείται.
